Sampung taong gulang pa lamang si Rico nang mamatay ang kanyang ama. Gumagamit kasi ito ng dinamita sa pangingisda at ‘di sinasadyang pumutok ang dinamita nang hindi pa niya ito nabitawan.
Sabog ang katawan ng kanyang amang si Donecio Lacorte, kilalang-kilala sa husay ng paggawa ng dinamita sa kanilang bayan sa Homonhon.
Ang kanyang ina namang si Alicia ay nakipagtanan sa isang lalaking kababata nito dahil sa laking responsibilidad na iniwan ng kanilang ama.
Sina Donecio at Alicia ay ikinasal noon na tanging ang mga magulang lamang nila ang may gusto.
Ang pangalan ni Rico ay nakuha mula sa pangalan ng kanyang lolong si Ricarte at kanyang lolang si Concordia.
Naiwan sa kanya ang dalawa niyang nakababatang kapatid na babae, si Anabelle na may walong taong gulang at Isabel na limang taong gulang pa lamang.
Dahil sa laking responsibilidad na iniwan ng kanilang mga magulang, napilitan si Ricong huminto sa kanyang pag-aaral.
Ginampanan niya ang responsibilidad bilang ama at ina sa dalawa niyang kapatid sa tulong ng kanyang mga lolo’t lola.
Pinasok niya ang iba’t ibang uri ng hanapbuhay maging sa dagat man o sa lupa.
Natuto siyang umani at magtanim ng palay, magkopra, manghuli ng isda sa pamamagitan ng paninisid nito.
Nguni’t ang iniiwasan niya ay ang gumamit ng dahas sa pangingisda dahil sa paraang ito namatay ang kanyang ama.
Walang kamuwang-muwang sa mundo ng pagkakantutan si Rico ni hindi nga niya napapansin ang mga babaeng nagkakgusto sa kanya sa kanilang lugar, dahil gusto niyang itaguyod ang kinabukasan ng kanyang mga kapatid.
Maamo ang kanyang mukha na halatang may dugong Kastila ang kanilang lahi.
Matipuno rin ang kanyang katawan dala sa mga mabibigat na gawain niya araw-araw.
Minsang nagkaroon ng fashions show sa kanilang lugar. Napiling kandidata ang kanyang kapatid na si Anabelle.
Katurse anyos pa lamang si Anabelle noon nguni’t kitang-kita na ang kanyang mala-santang kagandahan.
Ang kanyang paglaki ang inaabangan ng halos lahat na mga kalalakihan sa kanilang nayon.
Mapungay ang mukha, mahaba ang buhok, medyo mabalbong balat at seksing katawan, ‘yan ang pisikal na katangiang makikita mo kay Anabelle.
Hindi maipagkakailang mabait ang binata na nagmana sa kanilang yumaong ama.
Tanging si Isabel lamang sa tatlong magkakapatid ang matigas ang ulo, palibhasa bunso kasi.
Napiling Miss Homonhon si Anabelle at inalok siya ng isang bakla na sumama sa Maynila para makipagsapalaran doon ang kanyang kagandahan.
"Kuya, gusto ko pong pumunta sa Maynila at doon ako magtatrabaho, tutulungan naman po ako ni Ate Shirley," paalam ni Anabelle sa kapatid.
"Bakit kailangan mo pang umalis, kaya ko naman kayong buhayin at pag-aralin ah!" sagot naman ng binata.
"Gusto ko lang namang makatulong sa’yo, Kuya, kaya ko gagawin ito. Naaawa na po ako sa inyo," mangiyak-ngiyak na sagot nito.
Hindi nakapagsalita si Rico sa dahilan ng kapatid.
Totoo rin naman kasing nahihirapan na siya lalo na nga ‘tong maghahaiskul na si Isabel at si Anabelle naman ay malapit nang pumatong sa koliheyo.
Bata pa lamang siya nguni’t halos patayin na niya ang kanyang sarili sa paghahanapbuhay dagdag pa ang kanyang lolo’t lola na habang tumatagal ay lalong tumatanda.
Napaupo na lamang ito sa silya malapit sa may bintana ng kanilang bahay at isang malalim na bunong hinihanga ang pinakawalan habang nakatanaw sa laot.
Makalipas ang ilang araw na pangungulit sa kapatid, pinayagan na lamang ito nguni’t pinapapangako ito ng kapatid na magpapadala ng sulat buwan-buwan bilang kanilang kumunikasyon.
Isang araw, bago umalis si Anabelle, nakipagusap sa kanya ng sarilinan si Rico.
"Sigurado ka na ba diyan sa desisyon mo?" tanong ni Rico sa kapatid.
"Kuya, pag-aawayan na naman ba natin ang bagay na ‘yan? Akala ko ba napagkasunduan na natin?" sagot naman ni Anabelle.
"Belle, mahal ko kayo kaya ayokong magkakahiwalay tayong magkakapatid." halos mapaiyak na sagot nito.
"Tama na! Baka magkaiyakan pa tayo dito." malumanay na sagot niya sa kapatid sabay yakap nito.
Nag-iba ang pakiramdam ni Rico sa yakap ng kapatid sa halip na mapaiyak ito sa sobrang drama ng eksena ay biglang nagalit ang titi nito.
Hindi niya malaman kung bakit nguni’t may kakaibang init siyang nadama nang yakapin siya ng kapatid.
Pasado alas onse na ng gabi nguni’t hindi pa rin tapos ang pag-uusap ng magkakapatid.
Talagang sinulit niya ang gabi na makakwentuhan pa niya si Anabelle dahil sa mga susunod na gabi ay wala na ito.
"Kuya Rico, matulog na tayo, mag-aalas dose na kasi at maaga pa ang alis namin bukas," sambit ng kapatid.
"O sige, pero payakap nga muna isang beses lang, nami-miss na kasi kita kahit nandito ka pa," sagot naman nito sabay yakap sa kapatid.
Sa pagkakataong ito, pinadama na niya sa kapatid na muling nagalit ang tungkod ni San Pedro, idiniin niya ito ng husto sa may bandang puson ng kapatid habang kayakap niya ito ng mahigpit.
Hindi rin malaman ni Anabelle kung ano ang sasabihin niya sa kapatid sa kanyang napansin.
Nguni’t hindi rin niya maipapaliwanag kung anong kiliti ang kanyang nadama.
Nang bitiwan na siya ni Rico ay napatingin na lamang ito sa kapatid.
Hinawakan ni Rico ang magkabilang pisngi ng kapatid pagkatapos hinalikan niya ito ng marahan sa labi.
Hindi makakibo si Anabelle, sa halip napapikit na lamang ang mga mata nito na para bang dinaramdam at nilalasap ang bawat paghagod ng labi ni Rico.
Maya-maya’y gumaganti na rin ang dalaga, lumalaban na rin ang kanyang dila sa dila ng binata.
Dahan-dahang ipinasok ng binata ang kanyang kaliwang kamay sa loob ng blouse ng dalaga at kinapkap nito ang strap ng bra.
Hinawakan ni Anabelle ang kamay ng kapatid upang pigilin sa kanyang binabalak nguni’t huli na ito.
Natanggal na ang kanyang bra at hinimas-himas kaagad ng binata ang kanyang nag-uumpisang nanigas na utong.
Daman-dama ng dalaga ang bawat haplos ng kapatid na siyang nagpapaliyab ng kanyang masidhing damdamin.
"Aaaahhhhh… Kuya Ricoooooohhh..." ungol ng dalaga.
Ibang klase si Rico sapagka’t dalawang kamay ang kanyang ginamit sa paghimas sa utong ng kapatid at ang kanyang bibig ang kanyang ginamit sa pagtanggal sa mga butones ng blouse ni Anabelle.
Hanggang sa tuluyan na nga itong matanggal.
"Kuya, ‘waggg…… magkapatid tayo..." biglang sambit ng dalaga nguni’t hindi pa rin maipagkakaila ang ligayang nadama.
"Aalis ka na at hindi na kita makakasama kaya pagbigyan mo na ako," sagot naman ni Rico sabay dila sa nakaumbok na dibdib ni Anabelle.
"Oooooooh... Kuya..."
Bumababa na ang bawat halik ni Rico, pababa nang pababa ito papunta sa may puson ng kapatid.
Ungol lamang ang tanging tugon ni Anabelle sa bawat paghagod ng dila ng kapatid.
"Aaaahhh... Kuya Ricohhhh... ohhhh..."
Si Anabelle na rin ang kusang naghubad ng t-shirt ng kapatid na nagpapahiwatig na nasarapan din ito sa ginagawa ng kapatid at malapit na itong bumigay.
Dahan-dahang binaba ni Rico ang zipper ng shorts ni Anabelle habang binababa rin ni Anabelle ang shorts ng kapatid.
Tuluyan na ring binaba ni Rico ang shorts ng kapatid kasama ang kanyang panty. At...
"Wowwww! Ang gandang tingnan!" biglang sambit ni Rico nang makita ang kabuuang hubad na katawan ng kapatid.
|Kuya naman oh…" wika ni Anabelle.
Nahiya si Anabelle sa nabanggit ng kapatid at tumagilid ito sa kanyang pagkakahiga ngunit...
"Sandali lang, ikaw naman, napakamahiyain mo talaga…" sagot naman ni Rico sabay halik nito sa labi.
Muli nilang dinamdam ang init ng isa’t isa at pariho na silang hubo’t hubad.
Habang patuloy ang kanilang laplapan, hinimas-himas ng kaliwang kamay ni Rico ang kanang suso ni Anabelle habang ang kaliwang kamay nito ay nakahimas din sa puke ng kapatid.
Hinidi mapalagay si Anabelle sa init na kanyang nadama.
"Ooohhh... Kuya…. aaahhhhh…. sige... ipagpatuloy mo paaaahhh.... Sige paaaaaa... oohhh..."
Nilabasan na si Anabelle, basam-basa na ang puke nito nguni’t patuloy pa rin ito sa kanyang mala-rhythmitikong pag-ungol.
"Aaaaaahhhh... Ricoooooohhhh..." hindi na kuya ang itinawag nito kundi ang tunay na pangalan ng kapatid.
Hindi na rin makapagpigil pa si Rico, dinukot ang kanina pa naghuhumindig na tungkod ni San Pedro at itinutok sa pintuan ng langit ni Anabelle at isang marahang ulos ang pinakawalan.
"Aaaaahhhhhh... ang sikip-sikip ng puke mo, Anabelleeee..." sambit ng binata habang ibinabaon ang kalahati ng kanyang titi.
"Aaarraayy ko po! Putang ina, Kuya masakit... Hindi ko na kaya... hindi ko kaya... huwag na... huwag na..." at itinulak ang kapatid nguni’t hindi pinabayaan ng kapatid na damdamin nito ang hapdi at sakit.
Hinimas-himas muna niya ang utong nito at hinalikan sa labi para makaligtaan ang hapding nadama.
Nang maramdaman niyang gumaganti na naman si Anabelle sa kanyang mga halik, unti-unti na naman niyang pinasok ang langit.
Hanggang sa tuluyan nang makapasok ang kanyang burat.
Pumikit na lamang si Anabelle sa sakit at hapding nadama. At dito na nag-umpisang umulos si Rico, marahan ito nguni’t sagaran sa kailaliman ng pekpek ng kapatid.
"Ooooohhh... aahhh... oooohhhh... aaahhhh…" ungol ni Rico.
"Kuyaaaa……… Kuya..." ungol ni Anabelle.
Ang kaninang hapdi at sakit na nararamdaman ay unti-unting napalitan ng sarap na dulot ng kanilang pagtatalik.
"Oooooohhhhhh... Ricoooohhh... ang sarap pala nito... ahhhhhh... sana noon pa natin tinikman itooo... aaahhhh agn sarap talagaaaa..."
"Ang sarap mo rin, Anabelle... ahhhhh... napakasikip ng puke moohhh..."
"Ahhhhh... Ang sarap talaga... Belleeeeee... malapit na ako, Belle... ayan na... malapit na talagaahhhh...."
"Kuya Ricoohhhh... Hahabulin kita... andyan na rin akooooo..."
Isang malakas at sagarang pag-ulos ang pinakawalan ni Rico kasabay ang pagsambulat ng katas nito sa kaloob-looban ng puke ng kapatid.
Si Anabelle naman ay hindi pa nakumpleto ang kaligayahan.
"Kuya…….. isa pa... isa pang ulos pleassssseeeee... ‘yong madiin….. ‘yong masarappp..."
Hindi naman ito tinanggihan ni Rico.
"Heto na... ahhhhh... oohhhhhhhh…"
Magkahalong dugo at katas ng magkapatid ang tumulo mula sa puke ni Anabelle nang bunutin na ni Rico ang kanyang burat.
Napahiga ang dalawa na para bang pagod na pagod sa mahabang biyahe.
Ang hindi nila alam, kanina pa pala nanonood sa kanila ang kanilang nakababatang kapatid na si Isabel.
Tumutulo ang luha nito at hindi sinasadyang masagi ang flower vase, nahulog ito at nabasag na siyang naglikha ng napakalakas na ingay.
"May tao," wika ni Rico, "Sino ka?" dagdag pa nito.
Tumakbong papalabas si Isabel na humahagulhol.
"Si Isabel, nakikita niya tayo, Kuya," sambit naman ni Anabelle.
"Halika, habulin natin."
Dali-daling nagbihis ang dalawaw ang hinanap ang bunsong kapatid nguni’t sa dilim ng gabi ay hindi na nila ito nakita.
Kinabukasan, nakita na lamang ang katawan ng kanilang kapatid na nakapatong sa bato at wala na itong buhay.
Hindi natanggap ng kanilang bunsong kapatid ang ginawa nila kaya lumusong ito sa dagat at nagpakamatay.
Ika nga, nasa huli ang pagsisisi.
Nguni’t hindi rin nila masisisi ang kanilang sarili kung mahal nila ang isa’t isa.
Kaya matapos sa lamay ng kanilang bunso, tumulak ang dalawa sa Maynila para doon maghanap ng trabaho at doon na rin maninirahan nang sa gayon walang sinumang makakakilala sa kanila.
WAKAS
Sinulat ni George Mendoza
