hmmmmm.
bakit pala flash back ang title n2ng story na to?? well kc gusto ko mag flash back. sa year na pinaka HAPPY ako. but i am not saying that i am not in pinaka HAPPY mode now. to tell you the truth, i am happiest now not because i have everything in life but because i know that i had my friends, family and new friends with me.
e2 na ang flash back. way back yesteryears. hahaha. ang tagal na. I met my first love, parang totoo nga ang kasabihan na first love never dies. haha. sana ndi nya mabasa 2 kc ndi nya alam iniyakan ko sya ng isang beses. haha. its still fresh in my memory how we first met...
nasa covered walk sya ng school namin. and i am on my way to the library. naglalakad ako papunta dun. when i am already so near sa library cguro mga 25meters nalang. tatawid nalang ako nung mapansin ko sya. bigla napatigil ako sa paghakbang and look down sa kanya. sabi ko sa sarili ko ang CUTE nya. andun sya sa path nakaupo at kumakain ng lunch. nakakatawa kc cno ba naman ang taong sa pathway lang kakain. when i look down sa kanya, napatingin sya and i said hello and nagsmile sya. nagtanong ako sa kanya kung bakit sya dun kumakain. sabi pa nya wala daw sya makasama. what an answer. haha. dun sya kumain kc wala syang makasama. tinanong ko name nya at sumagot naman sya (di ko na lalagay name nya kc baka magalit pa sya, alam ko may karelasyon sya now pero ndi ako sure kung nagasawa na sila. kc last time na nagkita kami JAN. 2008. nagbakasyon kc ako nun at na invite ako ng friend ko who happens to be a classmate nya sa Nursing course nya. ngayon nagrereview na sya at sana makapasa sya sa nursing board. goodluck. ndi ko sya friend sa friendster at sa multiply cguro tama na yung may past kami. at nung nagkita kami pala last time, hinatid nya kami nung multi cab nya. thank you. ). mabalik tayo sa kwento ko. at naupo ako sa tabi nya pero nagpaalam mo na ako na uupo ako, nag smile pa rin sya. nagkwetuhan kami dun habang kumakain ka. alam mo reason ko, kung bakit ako umupo dun sabi ko kc sa kanya para may makasama sya. hahha.
suddenly i realized that on that day i met my first love. yung feeling na alam mo na nakita mo na sya pero ndi pa kau masyado magkilala or totally ndi talaga kami magkakilala. its more interesting falling for someone from scratch and at the end though ndi pa rin kau nagkatuluyan kc you both went to separate ways. parang kanta lang. hahaha. sad but true.
after that, we become friends and we constantly talked over the phone but the talking sa phone did not instantly happens, cguro it took awhile. parang masyado na matagal kung detailed masyado. hahaha. we share thoughts, share laughters, and build a bond to each other for more than 3 years. yung ate nya naging barkada ko. yung isa pa nyang ate na mas older sa kanilang tatlo ay naging friend ko rin pero ndi ka close ng sobra kagaya nung ate niya na sunod sa kanya. marami ako nasulat na love letters sa kanya, ate pa nya nagbibigay kc nahihiya ako iabot yun ng personal. hahaha. the next day after ko ibigay sa close friend ko na ate nya yung letter nag thathank you naman sya. it means nabasa nya yung sulat. hahaha. 3 gifts din nabigay ko sa kanya, gifts yun para sa bday nya.
3 memorable moments din ang binigay nya sa akin: sobrang sweet nun. ndi lang namna 3 memorables yun but ito talagang 3 na to ang ndi ko makakalimutan. or should i say ang hinding hindi ko makakalimutan kahit kailan pa man.
1st, nung nagka dengue sya parang kahapon lang yun nangyari kc sarap balikan. nasa english class ako nun, nung pinuntahan ako nang close friend ko na ate nya. nasa hospital daw sya at pinapapunta ako, i thought nag bibiro lang sya. nung ndi naman umaalis yung close friend ko na ate nya dun sa may door ng classroom ng english class ko that the time i realize na serious pala sya and i excuse myself at lumabas sa room at kasama ko na ang close friend ko palabas ng school campus. and we went directly sa hospital. nasa 4th floor sya naka admit, nakakahiya nga kc i did not bring something when i went to the hospital, dba dapat pagdumalaw ka sa hospital may prutas kang dala or flowers man lang pero ako walang dala kahit ano kc nagpanick ako nung time na yun. huhuhu. nung pumasok ako at yung sister nya sa room nya sa hospital, andun nga sya nakahiga sa BED. nalungkot ako kc ang first Love ko may sakit. talaga talamak pa ang dengue nun, sobra kaba ko talaga nun. but may sweet side naman yun. what make it more sweeter, kc nung lumapit ako sa bed nya at kinausap sya habang hinawakan ko kamay nya lumabas mommy nya parang yung mommy nya binigyan kami nang moment. :)
2nd, nangyari naman 2 nung fiesta sa kanila. yung feeling mo na concern din sila sa iyo na kahit ano at sino ka pa. may concern or pinakitaan ka ng maganda nila at tao ka nila tinanggap yun yung mas mahalaga. (Kahit malaman ko pa ngayon na ndi pala nila ako gusto para sa anak nila or para sa kapatid nila but ginawa nila yun sa akin) at very thankful ako para dun and greatful as well na binigyan nila ako ng importansya. pagdating ko dun sa hauz nila, mommy nya at yung ate nya na close friend ko and sumalubong sa akin sa may gate pa lang at sabayan ka papasok sa hauz nila hanggang dun sa center table na may mag nakahanda na food. then pagkaupo mo dun talagang balisa at ndi mapalagay mommy nya sa pag entertain/asikaso sa akin. :) tapos yung mommy nya told me na may lagnat daw sya at pinunta ako ng mommy nya sa room nya. dun nakita ko sya na nakahiga sa BED nya nakakumot ng makapal. then hinawakan ko noo nya at kinumusta sya. ok naman daw sya. at bumangon sya at sinamahan ako sa pagpunta sa mesa para kumain, pero nung paglabas namin lahat ng pinsan nya nakatingin kc sinasalat salat ko yung noo at leeg nya at tinatanong sya kung ok lang ba talaga sya. ok lang naman talaga sya na samahan ako kahit may lagnat sya at lahat ng pinsan nya nakatingin sa amin at nahiya naman ako sa moment na yun. pero sya ndi naman nahiya at ako naman naisip ko bakit ako mahihiya ei sya nga ndi ako kinahiya. :)
3rd, this is the time na nasa may hall lang kami ng Science Building, sobrang sweet nung moment na yun kc imagine mo nalang andun kami sa may hall ng building at may dala sya na Gitara at nakaharap ako sa kanya kc nakaupo kami dun sa may gilid ng hallway. dba sweet. habang nag guitar sya ganun ang ayos namin. parang lalanggamin kami. haha. parang wala din sya pakialam kahit marami man ang dumaan dun basta dun lang din kami at ganun ang ginagawa. naggigitara sya habang kumakanta. this is also the first time na sinabihan nya ako nga "I LOVE YOU" naiyak talaga ako nung time na yun ndi dahil sa situation namin but because ito palang yung first time na narinig ko yun mula sa kanya ng nakaharap kami sa isa't isa. naiyak talaga ako nung moment na yun. (parang gusto ko rin umiyak ngayon habang ginagawa ko 2 pero ndi na kc Past na sya). naka move on na ako at happy na ako ngayon. wala man ako karelasyon ngayon na serious but still i am contented and happy with the present status of my life. but i am hoping na makita ko na rin ang mamahalin ko ng buong puso, sana makita ko na sya very soon. or sana nakilala ko na sya. CUTE?. :) alam nya kung sino sya. haha. pero i will take it slow kc alam ko wala pa sya experiences sa buhay.
what i learned from the experience? well, i can say that in love you gain and experience the worst and the best in everything but bear in mind that you have to give it all because not all of it will last forever. and hopefully my next big thing will be much much better than the previous one. i also had a relationship after that but may reservation na ako sa sarili ko that every time i feel na inlove na ako sa isang tao, may tendency ako to stay away to the person para ndi ako masaktan parang phobia na. haha. pero sa ngayon I am ready and very much willing to try ang give my all again in loving someone whom i will love and share everything good or bad in life, up and down as long as we will walk side by side together and we will be their to help and love each other. sana malapit ka na at andyan kana sana.
thankful din ako sa mga friends ko, family ko kc andyan sila sa tabi ko. ndi man nila alam ang nangyayari sa love life ko in detailed pero andyan pa rin sila. maybe ang iba sa friends ko may alam at alam nila kung cno ang tao na to. wag na lang kayo maingay. hahhahaha.
kahit ganito ang nangyari wala pa rin ako regrets at remours na nagyari ang lahat ng ito kc i know na GOD allow it to happen and allow it to end like that but i am hopeful that the next time it will happen again it will be a experienced worth remembering and a experienced to be cherish for the rest of my life.
Thank you LORD. at thank you sa first love ko.
